anya

insan insanın aynasıdır sözü pek çok doğru.

ben başka bir sen'im nasıl olsa.
sen ben'sin ben de sen'im.öyle değil mi?

uzunca bir süre güzel birer ayna olduk birbirmize..

dosdoğru bakabildik mi aynanın yakınında olduğumuz için..
tartışılır.

fakat bilidğim bir gerçek var.

insan kendisini en çok bir başkasının varlığında görebiliyor.

yalnızken aynaya bakmıyoruz çoğu zaman.ne gerek var ki?

fakat bir başkasının varlığı söz konusu olduğunda ister istemez bakar oluruz.

'aslında ben kıskanç biriymişim bunu hiç bilmiyordum'
'aslında duygularımla haraket edebiliyormuşum'
'esasen ben de sevgi gösterebiliyormuşum'
falan gibi örnekler...biliyoruz.

film izlerken o esnada belli bazı şeyleri birleşitirp kafamızda dersi alıyoruz,verilmek istenen felsefeyi..
fakat en güzeli filmden çıktıktan sonra eve dönerken,yolda daha iyi anlayabiliyoruz anlatılanı..veya bir arkadaşımızla (ayşen-ce eee,çok başarılıdır bu konuda) analiz edebiliyoruz.

işte aynen öyle..

ilişkiler sürerken aynalar hep birbirine dönük..yüzyüze.
ama alınmayan bir sürü ders...

hatalar yapıyoruz..evet hata dedim..neden olmasın?
herkes hata yapar..sonradan ders almak falan hep geyik dimi?

sonraaaa..işte o büyük an gelir..

ta ta ta taaaa!!!

ayna yüzünü döndü..

aynalar ayrı yönlere bakıyor şimdi..herkes kendine bakıyor..

filim bitti,eve dönüyoruz..

ne görüyoruz peki şimdi aynada?

13 mart 2010